خرید آنلاین انواع گلدان سفالی و سرامیکی از لالجین

ساخت وبلاگ
هرآنچه که باید درباره سفالگری کودکان بدانید | شهر سفال

کودکان ذهنی باز و خلاق دارند و در این مورد با بزرگسالان متفاوت هستند. از این رو سفالگری کودکان و بازی آنها با گل رس و ساخت اشکال تخیلی می تواند باعث شکوفایی استعداد آنها شود. این کار علاوه بر این که سرگرم کننده و لذت بخش است، برای افزایش EQ آنها نیز بسیار مفید است. کودکان هنگام بازی با گل و فشردن آن، همه انرژی منفی خود را در گل تخلیه می کنند. از نظر روانشناسی کودکان دوست دارند همواره مورد تایید اعضای خانواده و دیگران قرار بگیرند از این رو با ساخت اشیاء تخیلی با گل می توانند تعریف و تمجید اطرافیان را داشته باشند.

در ادامه مقاله بیشتر راجع به سفالگری کودکان صحبت خواهیم کرد، پس با شهر سفال همراه باشید.

هرآنچه که باید درباره سفالگری کودکان بدانید | شهر سفال
هرآنچه که باید درباره سفالگری کودکان بدانید

فواید سفالگری برای کودکان

همانطور که پیش تر اشاره شد سفالگری کودکان باعث افزایش خلاقیت و هوش آنها می شود به این دلیل که برای چند ساعت ذهن و فکر خود را روی ساخت یک چیز مشغول می کنند و تمرکز می کنند این باعث می شود که کودک برای ساخت یک شیء خلاقیت به خرج دهد و یک چیز جدید بسازد.

بازی با گل و ساخت اشکال مختلف بیشتر برای کودکانی که بیش فعالی دارند و نمی توانند تمرکز کنند مفید است، این کودکان با ساخت اشکال مختلف و تشویق آنها توسط دیگران باعث افزایش اعتماد بنفس و همینطور آرامش آنها می شود.کودک هنگام کار با گل آزادی دارد و می تواند هرچیزی که دوست دارد بسازد همین باعث افزایش اعتماد بنفس آن می شود. بیشتر روانشناسان برای پی بردن به شخصیت و استعداد کودکان از این روش استفاده می کنند.

همینطور کودکان با این کار یاد می گیرند که هنگام مواجه شدن با مشکلات چگونه با آنها برخورد کنند و مشکل خود را حل کنند، پس هنگام بازی با گل اگر کودک شما دچار مشکلی شد اجازه دهید تا خودش مشکل را حل کند. سفالگری کودکان در روابط اجتماعی آنها نیز تاثیر مثبت دارد، این حرف زمانی تحقق می یابد که کودک شما در یک کار گروهی و در کنار سایر هم سن و سالان خودش به این کار بپردازد و نتیجه آن این می شود که در آینده در محیط مدرسه و جامعه بزرگتر بهتر ظاهر شود.

سفالگری کودکان در مهارت های حرکتی چه تاثیری دارد؟

کودکان هنگام سفالگری چند عضو از بدن خود را درگیر می کنند مانند چشم، دست، بازو و سایر اعضای بدن. به همین دلیل یکی از فواید مهم سفالگری کودکان بهبود مهارت های حرکتی آنهاست. تجربه نشان داده کودکانی که با گل سر و کار دارند و با آن بازی می کنند در آینده خط بهتری خواهند داشت.

کودکان با سفالگری چه چیزهایی یاد می گیرند؟

اگر شما چیزی که کودکتان با گل ساخته را نگه دارید و یا آن را از طرف او به کسی هدیه دهید باعث ارزش گذاشتن به کار او می شود و اعتماد بنفس او را بالا می برد و یاد می گیرد که اگر با مشکلاتش دست و پنجه نرم کند نتیجه می گیرد و پیروز می شود و این را در بزرگسالی در زندگی خود استفاده می کند. کودکان هنگام بازی با گل به خوبی متوجه می شوند هر حرکتی که انجام می دهند روی گل تاثیر می گذارد و شکل آن را تغییر می دهد.

روش های سفالگری کودکان

کودکان هم می توانند با دست های خود اشکالی را بسازند و هم می توانند با چرخ سفالگری کار کنند که چرخ های سفالگری مخصوص کودکان و در سایزهای کوچک در بازار موجود است.

هرآنچه که باید درباره سفالگری کودکان بدانید | شهر سفال
هرآنچه که باید درباره سفالگری کودکان بدانید

سفالگری کودکان با دست

در اینجا سه روش مختلف داریم، روش فشاری، فتیله ای و ورقه ای.

  • روش فشاری برای ساخت اشیاء کوچک استفاده می شود و یکی از ساده ترین روش ها برای کودکان است و در آن کودکان با فشار دادن و به اصطلاح نیشگون گرفتن گل می توانند اشکال مختلف را بسازند.
  • در روش فتیله ای لوله های با طول های مختلف از گل را می سازند و این لوله ها را روی هم قرار می دهند و به این صورت اشکالی را می سازند.
  • در روش ورقه ای تکه هایی از گل را به وسیله وردنه صاف می کنند و با اتصال آنها به هم طرح موردنظر را می سازند.

هرآنچه که باید درباره سفالگری کودکان بدانید | شهر سفال

سفالگری کودکان با چرخ سفالگری

چرخ های سفالگری مخصوص کودکان مانند اسباب بازی هستند و با باتری کار می کنند. این چرخ ها مانند چرخ های بزرگ مجهز نیستند اما می توانند پاسخگو و سرگرم کننده کودکان باشند. هنگامی که چرخ را روشن می کنید و پا روی پدال می گذارید دایره ای که روی چرخ قرار دارد شروع به چرخیدن می کند. بعضی از چرخ ها هم پدال ندارند و با یک دکمه می توان سرعت چرخ را کم و زیاد کرد. بعد از راه انداختن چرخ یک تکه گل را که ورز داده و به حالت کله قند درآورده اید را روی چرخ قرار دهید و اجازه دهید کودکتان کار خود را به تنهایی انجام دهد، البته خوب است که ورز دادن گل را نیز خود کودک انجام دهد و شما فقط به او کمک کنید.

در حین کار در یک ظرف کوچک مقداری آب بریزید و کنار فرزند خود قرار دهید تا در صورت نیاز دست های خود را خیس کند. این چرخ های سفالگری بیشتر برای سنین ۸ تا ۱۴ سال مناسب هستند. هنگام خرید چرخ سفالگری به خاطر داشته باشید که ابزار و وسایل دیگری مانند پیش بند، گل رس بهداشتی، ابزار مخصوص پلاستیکی یا چوبی، قلم مو و گواش در رنگ های مختلف را نیز تهیه کنید.

هرآنچه که باید درباره سفالگری کودکان بدانید | شهر سفال

سفالگری کودکان در منزل

برای اینکه کودکان در منزل سفالگری کنند باید یک سری ابزار مخصوص سفالگری کودکان تهیه کنید تا راحت تر بتوانند این کار را انجام دهند و سعی کنید از رنگ های شاد استفاده کنید تا آنها را برای انجام دادن این کار تشویق کنید. ابزاری که تهیه می کنید حتما متناسب با سن کودک باشد تا مشکلی پیش نیاید.

در روزهای اول بعد از آماده کردن وسایل همراه کودک خود باشید و نحوه کار با وسایل را به او آموزش دهید اما بعد او را تنها بگذارید تا با استفاده از تخیلات خود چیزی که دوست دارد را بسازد در این صورت او تصور می کند که شما کار بزرگی را به او سپرده اید و همانطور که پیش تر گفته شد نهایتا این کار باعث افزایش اعتماد بنفس او می شود.

امیدواریم این مقاله برای شما مفید بوده باشد و در نهایت به شما پیشنهاد می دهیم تا حد ممکن شرایطی را فراهم کنید تا فرزند شما بتواند کار با گل و ساخت اشیاء را تجربه کند این کار حتما برای او مفید خواهد بود.

راستی! خوشحال میشیم در   کانال تلگرام   یا   پیج اینستاگرام   شهر سفال عضو بشید.

خرید آنلاین انواع گلدان سفالی و سرامیکی از لالجین...
ما را در سایت خرید آنلاین انواع گلدان سفالی و سرامیکی از لالجین دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : شهر سفال ceramicvase بازدید : 69 تاريخ : چهارشنبه 28 تير 1402 ساعت: 20:51

درباره لعاب راکو چه می دانید؟

تکنیک راکو یک تاثیر اتفاقی روی بدنه سرامیکی است که در آن هیچ خواسته یا انتظاری نیست و آنچه پیش می آید زیباست. در این تکنیک طرح هایی که روی ظروف ایجاد می شود از دیگری متفاوت بوده و تکرار کاملا یکسان یک اثر امکان پذیر نیست، پس از هر محصولی که با این روش ساخته می شود فقط یک عدد در دنیا وجود دارد. با شهر سفال همراه باشید.

آشنایی با تکنیک راکو

تکنیک راکو روشی است که سرعتی بیشتر به تولید بخشیده و نتیجه ای ببار می آورد که ممکن است در روش های معمولی به علت طولانی بودن مراحل تولید بدست نیاید. روش راکو که ما امروزه بکار میگیریم بوسیله هنرمندان ژاپنی در قرن شانزدهم میلادی توسعه پیدا نموده است.

چیوجیرو (Chiojiro) که در سال ۱۵۹۲ میلادی فوت نمود و فامیل او که به نام فامیل راکوساز معروف شدند ظروف مراسم چای خوران را تهیه نمودند. فرم این ظروف شباهت زیادی به ظروف دست ساز و طبیعی دارد. این ظروف که بسیار ساده و بدون تزئین ساخته شده بصورت یکی از نمونه های زیبایی ظروف مراسم چای خوران مردم ژاپن درآمد.

کاسه های راکوی ژاپنی به دو گروه تقسیم می شوند، راکوی قرمز که از گلهای رس معمولی یا خاکی رنگ ساخته و به وسیله لعاب ضخیمی پوشانده شده که گاهی بر روی دوغاب اخرا زده می شود. رنگ اینگونه ظروف شیری یا مات گونه قهوه ای قرمز روشن یا قهوه ای صورتی می باشد. سایه روشن و ناصافی لعاب باعث ایجاد تنوع و موج های لعاب، نرمی خاص سطحی را بوجود می آورد. نقطه پخت این لعاب ها در حدود ۸۹۰ درجه یا کمتر می باشد.

درباره تکنیک راکو چه می دانید؟
تکنیک راکو

تفاوت راکوی سیاه با راکوی قرمز

لعاب راکوی سیاه که تفاوت چندانی با قرمز ندارد در حرارتی خیلی بیش از آن یعنی ۱۱۸۰ درجه پخته شده و عموما برای آنها از سنگ های بستر رودخانه کامو در کیوتو Kyoto استفاده میشده است. این نوع لعاب سیاه معمولا جوش دار و مانند سنگ های خیس رودخانه بنظر میرسد. راکو سیاه یا قرمز هر دو مثل سفال های دیگر خام پز میشوند.

همچنین بخوانید: بررسی و ساخت لعاب نمکی

پخت لعاب راکو

پخت لعاب راکو معمولا در کوره های ابتدائی چوب سوز انجام میشده. کوره راکوی ژاپنی بصورت استوانه ساخته میشود که از بالا پر و خالی میگردد. آتشدان آن در زیر کوره و شبیه کوره های بزرگ خام پزی قرار دارد. ظروف راکو بطریقه عادی خام پز میشوند. پس از لعاب زدن اجازه میدهیم تا در بالای کوره خشک شود سپس آن را در کوره ای که تا حرارت قرمز رسیده است قرار میدهیم.

پس از آنکه لعاب راکو بر روی سفال بحالت ذوب درآمد آن را از کوره خارج نموده و اجازه میدهیم تا بسرعت سرد شود. در بعضی از کوره ها اجازه می دهیم که سفال در کوره سرد شود. ولی در لعاب راکوی سیاه همیشه ظرف را با انبر از کوره خارج میکنیم تا سطح کمی ناهموار بدست آید. کاسه هائی را که از کوره خارج میکنیم همیشه دارای محل زخمی انبر می باشند.

درباره تکنیک راکو چه می دانید؟
تکنیک راکو

کاسه های ساخته شده به روش راکو

کاسه هایی که به وسیله لعاب راکو ساخته میشوند با توجه به نوع استفاده آنها در مراسم چایخوران دارای بهترین کاربرد میباشند. آنها دارای شخصیت خودمانی و خصوصی ای هستند که با حداکثر استفاده از ابزار و چرخ و بدون جزئیات تزئینی ساخته شده اند. لعاب این سفالها ساده بوده و به هیچ وجه از مشخصات ویژه برخوردار نمیباشد. ظروف راکو دارای تاءثیر فوق العاده ای بوده که بایستی علاوه بر مشاهده عملا آنها را با دست لمس نمود. آنها مخصوصا برای چای خوران درست شده و در آن مجلس خیلی جالب تر از موزه و هر جای دیگر خود را نشان میدهد.

توضیحات بیشتر از روش راکو

روش راکو در آمریکا بر خلاف ژاپن مسیر دیگری را پیموده است و حتی از این نوع سفال استفاده های متنوعی شده است. برخلاف محدودیت های فرم و رنگ در غرب، راکو با لعاب و فرمهای گوناگون و حتی بدون توجه به استفاده عملی ساخته میشود. ولی با وجود اینها هنوز راکو است که آثار قدیم و جدید را به یکدیگر ربط میدهد.

روش راکو بسیار آسان است و برای تولید آن احتیاج به چرخ یا ابزارهای پیچیده دیگر ندارد. گلی بایستی انتخاب کرد که بتواند هنگام قرار دادن در کوره گرم، شوک حرارتی را تحمل نموده و هنگام سرد شدن هم باز در مقابل ترک خوردگی مقاومت داشته باشد. از خاک سنگواره ای زبر معمولا استفاده میشود، در حرارت ۱۰۵۰ درجه خام پز می شود.

گل بایستی اقلا دارای ۵۰ درصد خاک نسوز و ۲۰ درصد شاموت باشد. خاک بدنه نبایستی دارای سیلیس باشد. فرمول زیر ترکیب عمومی این خاک را نشان میدهد:

خاک سنگواره ای (حرارت بالا)                            ۳۰%

خاک نسوز                                                     ۲۵%

 بال کلی                                                        ۱۵%

فلدسپار                                                         ۵%

شاموت (سفال نرم شده)                                 ۲۵%

انواع بسیار زیادی از خاکها برای استفاده راکو بکار میروند. تنها عاملی که بایستی به آن توجه داشت مقاومت در برابر شوک حرارتی و انعطاف پذیری برای فرم پذیری میباشد. انتخاب رنگ گل اهمیت چندانی ندارد چون هنگامی که سفال بسرعت سرد میشود معمولا به رنگهای سفیدگون و خاکی روشن در می آید.

اگر ظروف را در مرحله خام پز زیاد حرارت بدهیم بدنه آن سخت شده و نمیتواند در مقابل تغییر درجه حرارت سريع مقاومت نماید. ساختمان مولکولی بدنه باید دارای خلل و فرج بوده و از کم مقاومتی آن ترسی نداشت. برای تزئین ظروف راکو میتوان از دوغاب های لعاب در مرحله خامی استفاده نمود. دوغاب لعابی بایستی دارای فلاکس کافی باشد تا بتواند بخوبی به بدنه جذب شود، در غیر اینصورت از روی سفال پوسته کرده و میریزد. از رنگهای زیر لعابی هم میتوان به همین طریق استفاده نمود. مرحله پخت لعاب راکو عملا تفاوت چندانی با سفالهای دیگر ندارد.

لعابهای سربی بعلت زود ذوبی و بی دردسر بودن مناسب ترین لعاب برای راکو میباشند. فرمول زیر ترکیب متداول لعاب سربی راکو را نشان میدهد:

 سرب سفید                                                  ۵۵%

 سیلیس                                                       ۲۵%

 فلدسپار                                                       ۱۰%

گل رس                                                        ۵%

کربنات کلسیم                                               ۵%

این لعاب را میتوان مات کرده و یا با رنگ های لعابی به رنگ دلخواه درآورد لعابهای با مقدار بیشتر سرب هم گاهی مورد استفاده قرار میگیرد. چون سرب خام برای سلامتی خطرناک می باشد بایستی هنگام استفاده از آن دقت کافی بکار برد. همینطور چون این لعاب پس از پخته شدن در مقابل اسیدهای ضعیف مانند آب میوه جات و غیره محلول می باشد، نبایستی در آن ها آب میوه و یا مواد محلول غذایی نگهداری نمود.

گرچه ساختن و استفاده راکو در ظروف غذاخوری مورد گفت و گوی بسیار است ولی بهتر به نظر می رسد که سفالگر از ساختن سفالی که ممکن است برای سلامتی خطر داشته باشد خودداری نماید زیرا لعاب های سربی که در حرارت حدود ۹۴۵ درجه پخته میشود نرم و سمی میباشد.

لعاب راکو در مدت کوتاهی پخته شده و اغلب اوقات بر حرارت کافی نمیرسد لذا از لحاظ ایجاد مسمومیت مشکوک میباشد. در صورتیکه لعاب سربی اگر بطريقه معمولی پخته شده و به حرارت کافی برسد برای استفاده کاملا مناسب است. لعابهای بدون سرب سفالگر را از ناراحتی مسمومیت رها کرده برای این منظور میتوان از فرمول ترکیب زیر که در حرارت ۹۴۵ درجه پخته میشود استفاده نمود:

کلمانیت                                                     ۵۰%

فلدسپار                                                     ۲۰% 

کئولین                                                       ۱۰%

کربنات دوسود                                             ۱۰%

 

درباره تکنیک راکو چه می دانید؟
تکنیک راکو

همچنین بخوانید: انواع لعاب سرامیک و ویژگی هریک

اقدامات لازم بعد از پخت سفال به روش راکو

پس از آنکه ظرف ساخته شد اجازه میدهیم تا خشک شده بعد آن را خام پز می کنیم تا آماده لعاب زدن شود. ظروف سپس طبق معمول لعاب زده و آماده پخت میشود. کوره را روشن نموده و به حرارت قرمز می رسانیم. هر نوع کوره ای را میتوانیم مورد استفاده قرار بدهیم مشروط بر آنکه دارای در باشد تا بتوانیم سفالهای پخته را بوسیله انبر از آن خارج کنیم. مطمئن میشویم که سفال کاملا خشک شده و آب خود را از دست داده زیرا در غیر این صورت در هنگام ورود به كوره لعاب پوسته شده و ترک خواهد خورد. میتوان چند ظرف را با همدیگر در کوره قرار داد.

معمولا هنگام قرار دادن سفال ها ممکن است قدری حرارت از دست برود که پس از قرار دادن مجدد درب کوره حرارت کوره بالا خواهد رفت و در حدود ۱۵ دقیقه ظرف سرخ شده و لعاب شروع به ذوب شدن مینماید. وقتی جوش زدن لعاب تمام شده و سطح آن صاف شده سفال را با انبر از کوره خارج نموده و اجازه میدهیم تا در هوای آزاد سرد شود. بتدریج رنگ قرمز سفال تیره تر شده و پس از سرد شدن کامل به رنگ اصلی خود برمیگردد. میتوان سفال را پس از خارج نمودن از کوره در سطل آبی فرو برد ولی این کار باعث کم مقاومت شدن سفال میگردد.

برای بوجود آوردن اتمسفر احيائی میتوان راکو را پس از خارج نمودن از کوره در سطلی از خاک اره، کاه و یا برگ درخت فرو برد، نبودن هوای کافی باعث میشود تا این مواد سوختنی گاز کربن خود را آزاد نماید تا باعث تاءثیر گذاشتن بر بدنه و لعاب سفال گردد. دود در بدنه سفال نفوذ نموده و باعث سیاهی آن میگردد. چروک خوردگی های لعاب بیشتر تحت تاثیر این سیاهی قرار میگیرد.

دود دادن تاءثیری در سطح راکو بوجود می آورد که نمیتوان آن را با روشهای دیگر سفالگری ایجاد نمود. تاریک و روشنی گل، موج لعاب را الزامی میکند. وقتی سفال را پس از پختن درون سطل قرار میدهیم تا سرد شود لعاب های دارای اکسید مس ایجاد سایه قرمز و یا تلوءلو مینائی مینماید. با افزودن ۵درصد نیترات نقره به لعاب سطح فلزی با تلولو پر طاوسی بدست می آید.

افزودن ۲ یا ۳ درصد کلرید قلع این تاءثیر را شدت می بخشد. آزادی عمل و کناره گیری از دقت بسیار باعث آن میشود که راکو حالت تند و زننده نداشته و در عوض دارای تاءثیری آرام و آنتیک مانند باشد. سفالگر میتواند هنگامی که راکو درون سطل مملو از برگ یا کاه در حال سرد شدن است توسعه رنگ مینائی آن را کنترل کند.

مینائی که با روش راکو بدست می آید مانند مینای معمولی نبوده و متاسفانه پس از چند ماه تلوءلوء خود را از دست خواهد داد. گرچه روش راكو بسیار آسان بنظر میرسد ولی دست توانای هنرمند سفالگر است که میتواند از آمیختن خاک با تجربه خود اثری جاودانی و زیبا بوجود آورد.

امیدواریم مطلبی که با موضوع تکنیک راکو مطالعه کردید، تا حدودی شما را با این هنر زیبا آشنا کرده باشد.

خرید آنلاین انواع گلدان سفالی و سرامیکی از لالجین...
ما را در سایت خرید آنلاین انواع گلدان سفالی و سرامیکی از لالجین دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : شهر سفال ceramicvase بازدید : 91 تاريخ : چهارشنبه 21 تير 1402 ساعت: 20:26

خشک کردن و پختن گل رس در سفالگری

خشک کردن و پختن گل رس

گل رس در مرحله طبیعی تا آنجا که پخته نشده است غیرقابل استفاده میباشد. علاقه بشر به گل رس برای مرحله اولیه آن نبوده بلکه بخاطر جنسیتی است که بعد از پخته شدن بدست می آورد و حالت سخت همیشگی پیدا می کند. قدمت کشف این که چطور گل نرم در اثر حرارت سخت و سنگ مانند می گردد به تاریخ پیدایش بشر مربوط می شود و این یکی از مهم ترین کشفیات انسان بشمار می رود.
 
انسان های اولیه گل پخته را جهت انبار نمودن مواد غذایی، آب، غذا و در مراسم سنتی و غیره بکار میبرده اند. بصورت عامیانه و محاوره ای شی ساخته شده از خاک رس پخته شده را سفال می گویند، برای آشنایی بیشتر با نحوه پختن گل رس با شهر سفال همراه باشید.
 
بسیاری از تمدن های قدیمی را می توان از نوع سفالگری آن تشخیص داد. بدون شک گل برای اولین مرتبه بطور تصادفی در کنار آتش سخت شده و اولین سفال های پیدا شده مانند سبد بافته شده بود. وقتی گل خشک می شود به اندازه ۵ تا ۸ درصد آب می رود و این آب رفتن باعث پیدایش مسائل متعددی در سفالگری می شود. وقتی خاک رس به گل تبدیل می شود مقدار قابل ملاحظه ای آب جذب می کند.
 
خاک معمولی برای آنکه به گل فرم پذیری تبدیل شود، ۲۵ قسمت آب در هر ۱۰۰ قسمت گل لازم دارد، بنابراین یک سوم گل را آب تشکیل می دهد. خشک کردن گل رس به وسیله رطوبت هوای اطراف کنترل می شود . وقتی رطوبت هوا صددرصد است عمل خشک کردن گل رس انجام نمی گیرد ولی وقتی رطوبت هوا کمتر باشد عمل خشک شدن ( آب از دست دادن ) انجام می گردد و گل به این ترتیب خشک می شود.
 
خشک کردن و پختن گل رس در سفالگری
خشک کردن و پختن گل رس در سفالگری

چگونه گل رس را خشک کنیم؟

عمل خشک کردن گل رس همیشه با آب رفتن (کوچک شدن) همراه می باشد. هنگام خشک شدن ذرات گل به همدیگر نزدیک می شوند و به این ترتیب گل آب می رود، آب رفتن گل رس با اندازه ذرات و مقدار آب موجود در آن تناسب مستقیم دارد. هنگامیکه آب گل رس بخار شد ذرات گل با هم تماس پیدا می کنند و آب رفتن پایان می یابد، این مرحله را حالت چرمی می نامند، ذرات گل در این حالت هنوز نمدار هستند و خشک شدن کامل تا خارج شدن تمام آب موجود در گل ادامه خواهد داشت.

علت ترک خوردن گل پس از خشک شدن

براثر اختلاف ضخامت نقاط مختلف ظروف سفالی ممکن است این ظروف در اثر آب از دست دادن ترک برداشته و یا تاب بردارند. برای جلوگیری از این اتفاق گل باید به آهستگی خشک شود و در مسیر جریان هوای خشک قرار نگیرد. مخصوصا  هنگامیکه به ظروف سفالی دسته و یا لوله اضافه می گردد. در مورد آهسته خشک شدن آنها لازم است مراقبت بیشتری به خرج داد. برای کنترل آب رفتن گل در مواقع مخصوص مانند وقتی که با گل مجسمه می سازیم می توان از ذرات درشت تر ماسه که آب کمتری جذب می نماید استفاده نمود.
 
 
در بعضی اوقات می توان گراگ ( گلی که یک مرتبه پخته شده و آسیاب شده است ) را نیز به گل افزود تا از آب رفتن سریع گل جلوگیری نمود. پس از خشک شدن ظاهری گل بنابر مقدار درجه رطوبت هوا باز مقداری آب در گل باقی می ماند که هنگام پختن از گل خارج میگردد. هنگامیکه درجه حرارت کوره به صد درجه سانتیگراد رسید تمام آب موجود در گل بخار شده و گل در این حالت بصورت کامل خشک شده است، سختی گل هنگامی که خشک شده است بستگی به درشتی ذرات موجود در آن دارد.

پختن گل رس

در هنگام پختن گل رس تغییر کلی از لحاظ فیزیکی و شیمیایی در آن بوجود می آید. سفال ساخته شده از گل رس در مرحله اولیه پس از پخته شدن از لحاظ فیزیکی به جسمی سخت و مقاوم تبدیل میگردد که حتی پس از سال ها قرار گرفتن در آب دیگر از مقاومت آن کاسته نمی شود. اولین مرحله پخته شدن گل رس، خشک شدن کامل است زیرا در این مرحله است که تمام آب باقیمانده در گل تبخیر می شود و این کار بایستی به آهستگی انجام گیرد تا باعث خارج شدن سریع آب و سرانجام ترکیدن ظروف سفالی نگردد . هر چه بدنه ظروف ساخته شده ضخیم تر باشد عمل خشک شدن و سپس پختن باید به آرامی انجام گیرد.
 
 
ظروف ساخته شده بوسیله چرخ را می توان بلافاصله در کوره قرار داد تا زودتر خشک شوند، برای این منظور باید حرارت بسیار کمی را به کوره داد، ضمنا راه مخصوص دودکش را بست تا وجود بخار در فضای کوره از خشک شدن سریع ظروف جلوگیری نماید. این عمل بایستی تا وقتی که درجه حرارت کلی کوره به ۱۰۰ درجه می رسد انجام شود و سپس آتش را زیاد نموده و پختن را به طريق معمولی ادامه داد. تغيير بعدی که درعمل پختن گل رس انجام می گیرد در ۳۵۰ درجه می باشد، در این درجه حرارت است که آب شیمیایی گل شروع به تجزیه و خارج شدن می نماید.
 
 
آب شیمیایی از مواد ترکیبی با مولکول های تشکیل دهنده گل است که تا قبل از ۳۵۰ درجه بی تفاوت در گل باقی می ماند چون ۱۴ درصد ساختمان گل را آب شیمیایی تشکیل می دهد لذا گذاشتن درجه حرارت گل از ۳۵۰ درجه بایستی وقت زیادتری برای جلوگیری از ترک خوردن ظروف سفالی در کوره منظور گردد. وقتی که گل تا حرارت ۵۰۰ درجه پخته می شود بطور کلی فاقد آب بوده و دیگر در آب قابل حل نخواهد بود. ضمنا دیگر بصورت گل قابل استفاده مکرر درنخواهد آمد و تغییر شیمیایی نیز در آن غیرقابل بازگشت است. در مرحله آب شیمیایی از دست دادن، عمل آب رفتن انجام نمی گیرد.
 
 
خشک کردن و پختن گل رس در سفالگری
خشک کردن و پختن گل رس در سفالگری

شیشه ای شدن یا استحاله

هنگامیکه حرارت از گداخته شدن گذشت فعل و انفعالی انجام می گیرد که آن را استحاله می نامند، استحاله در سفالگری یعنی سخت شدن، انجماد و بالاخره شیشه ای شدن گل. استحاله سختی، خشکی، شکنندگی و سنگ مانندی را به گل می دهد. اگر حرارت را از این مرحله هم فراتر ببریم گل سخت تر شده تا آنجا که به مرحله ذوب و از هم پاشیدن می رسد. عمل سخت شدن گل به علت آن است که در این درجه حرارت مواد معدنی بخصوص آهن در داخل گل به یکدیگر جوش میخورد.
 
 
چون مواد معدنی مختلف در درجات حرارت بالا ذوب می شوند لذا ذرات موجود در گل تدريجا ذوب و چسب وار بهم جوش می خورند. اگر درجه حرارت را بسیار بالا ببریم تمام این مواد بصورت ماده شیشه ای درخواهند آمد. بعضی گل های قرمز چون دارای مقدار زیادتری آهن هستند دارای، نقطه ذوب تقریبی پائین تری می باشند. سختی اشیاء سفالی بستگی به نوع ترکیبی کریستال های آن پس از عمل پختن دارد و این خاصیت بخصوص از وجود کریستال های دوگانه آلومینیم و سیلیکات است که بصورت دراز و سوزنی شکلی می باشند و باعث چسبندگی و سختی اجزاء سفال میگردند.
 
 
گل ها در حرارت مختلف عمل استحاله را انجام می دهند، گل قرمز به علت وجود آهن در ۱۰۰۰ درجه و بعضی دیگر ۱۲۵۰ درجه را احتیاج دارند تا سخت شوند. آخرین مرحله آب رفتن در این حالت انجام می گیرد و علت آن ذوب و مخلوط شدن اجزاء گل می باشد. آب رفتن این مرحله به اندازه آب رفتن مرحله خشک شدن کامل گل نمی باشد. آب رفتن گل بطور کلی ۱۰ درصد را شامل می شود و این مقدار بسته به درجه انجام استحاله ممکن است تغییر کند.
 
هنر پختن گل رس و اشیاء سفالی رساندن درجه حرارت به مقدار معینی است که ذوب شدن و جوش خوردن در یک زمان انجام شود و حرارت زیاد از حد بالا نرود. سفال خوب پخته شده با سختی، استقامت و غیرقابل نفوذی در مقابل مایعات و مواد شیمیایی مشخص می شود، ضمنا” داشتن کنترل در لعابکاری و تاءثیر سطح ظاهری اشیاء پس از پختن یکی از عوامل مهم کار مناسب در سفالگری می باشد.
 
در  کانال تلگرام یا  پیج اینستاگرام با ما همراه باشید. 
خرید آنلاین انواع گلدان سفالی و سرامیکی از لالجین...
ما را در سایت خرید آنلاین انواع گلدان سفالی و سرامیکی از لالجین دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : شهر سفال ceramicvase بازدید : 521 تاريخ : دوشنبه 12 تير 1402 ساعت: 20:05

نحوه ساخت قالب گچی ریخته گری

ساخت قالب گچی ریخته گری

به طور کلی در این مقاله قصد داریم راجع قالب های گچی مورد استفاده در ریخته گری، ساخت آنها، چگونگی جدا کردن آنها و همینطور خشک کردن قالب های گچی صحبت کنیم، پس با شهر سفال همراه باشید، با توجه به اینکه روش ریخته گری و قالب گچی ارتباط بسیار نزدیک و عمیقی باهم دارند، لازم است در این قسمت درمورد گچ و ساخت قالب گچی ریخته گری بحث شود.

در صنعت سرامیک گچ به طور کلی برای چهار منظور مختلف کاربرد دارد:

۱_ جهت ساخت قالب گچی ریخته گری که در شکل دادن قطعات به روش ریخته گری مورد استفاده قرار می گیرند، قالب گچی ریخته گری به طور نسبی باید دارای تخلخل بیشتری باشند.

۲_ جهت ساخت قالب گچی که در دیگر روشهای شکل دادن سرامیک ( به عنوان مثال در شکل دادن با استفاده از دستگاه های جیگر و یا دستگاه های گردان ) مورد استفاده قرار می گیرند. این قالب ها در مقایسه با قالب های ریخته گری دارای تخلخل کمتری می باشند.

۳_ جهت ساخت مدل ها، برای این منظور در عین حال که تراکم و استحکام زیاد گچ مورد نیاز می باشد، سهولت در عمل تراشیدن گچ نیز مورد توجه است.

۴_ جهت ساخت قالب گچی اصلی و مادر، این قالب ها باید دارای تراکم و استحکام مناسبی بوده و بنابراین مقدار تخلخل باید در کمترین حد ممکن باشد.

برای خوانندگانی که هیچ گونه آشنایی با قالب های گچی ندارند، اصطلاحا ” مدل ” ، “قالب اصلی” ، و یا ” قالب مادر” یقینا” گنگ و نامفهوم می باشد. با توجه به این موضوع و نیز جهت ایجاد زمینه ای در ذهن خوانندگان لازم است قبل از بحث در مورد گچ و خواص آن، به طور خلاصه به نحوه ی تهيه قالب های گچی اشاره گردد.

 

نحوه ساخت قالب گچی ریخته گری
ساخت قالب گچی ریخته گری

نحوه ساخت قالب گچی

ساخت قالب گچی به طور کلی تخصصی است که تا حدود زیادی عملی بوده و بستگی به تجربیات فردی دارد. بیان جزئیات عمل قالب سازی و توضیحی نسبتا جامع دراین مورد، خود می تواند موضوع بحث یک کتاب باشد. بنابراین در بحث فعلی این هدف مورد توجه نبوده، بلکه همان طور که قید شد لازم است شرح کلی و مختصری در مورد “قالب سازی ” ، جهت درک مباحث بعدی در مورد گچ، ارائه گردد.

اصطلاح ” مدل ” به قطعه ای اطلاق می گردد که از روی یک طرح ساخته شده، و قرار است در خط تولید یک کارخانه با استفاده از قالب گچی تولید گردد. بنابراین اولین مرحله کار ساخت قالب گچی معمولا طراحی شکل مدل در روی کاغذ می باشد. مرحله بعدی، محاسبه حجم طرحی است که در روی کاغذ ترسیم گردیده است. حجم طرح، در اکثر اوقات با حجمی که برای قطعه ساخته شده و پخته شده در نظر گرفته می شود تفاوت دارد. بنابراین لازم است با توجه به حجم قطعه نهایی، ابعاد طرح تغییر یابند.

نحوه ساخت قالب گچی ریخته گری
ساخت قالب گچی

بهترین ماده جداکننده قالب گچی ریخته گری

بعد از اینکه مدل گچی ساخته شد، در مقیاس صنعتی مدل ها معمولا به روش تراش شکل می یابند. بعد از شکل یافتن مدل، یک قالب و معمولا  چند تکه از مدل ساخته می شود . به این قالب اصطلاح ” قالب اصلی” اطلاق می گردد. سپس از قالب اصلی نیز قالب دیگری که اصطلاحا “قالب مادر” خوانده می شود تهیه می گردد.

از قالب مادر نیز بالاخره قالب هایی که باید در خط تولید مورد استفاده قرارگیرند ساخته می شود. نکته اساسی که در اینجا وجود دارد این است که، در هنگام ساخت قالب گچی چنانچه از مواد جداکننده استفاده نشود، احتمال چسبیدن قالب های گچی به یکدیگر وجود دارد، بدین منظور مناسب ترین ماده جداکننده ای که در صنعت سرامیک استفاده می شود صابون مایع است.

سرامیست ها در مجموع صابون را بهترین ماده جداکننده می دانند چرا که صابون باعث خراب شدن و بروز مشکل در سطح قالب ها نمی گردد. نحوه عمل بدین ترتیب است که صابون باعث خراب شدن و بروز مشکل در سطح قالب ها نمی گردد. نحوه عمل بدبن ترتیب است که سطح قالب با لایه های زیادی از صابون پوشانده شده و کف حاصل گرفته می شود تا سطح تمیز و یکنواختی ایجاد گردد.

گچ قالب گیری سرامیک

بعد از آشنایی کلی با قالبسازی، لازم است درمورد “گچ” و مطالب مربوط به آن بحث گردد. نحوه اختلاط گچ و آب و هم زدن دوغاب حاصل، یکی از عوامل موثر در مقدار تخلخل و استحکام قالب های گچی است. بنابراین لازم است در این قسمت راجع به این موضوع که یکی از مهم ترین مراحل ساخت قالب ها می باشد بحث گردد. در هنگام اختلاط گچ و آب قبل از هر عمل دیگر ، لازم است توجه شود که همواره گج باید به آب اضافه شود و نه برعکس.

بعد از افزودن گچ به آب، مخلوط حاصل باید حداقل به مدت ۱ تا ۳ دقیقه به حال خود گذاشته شود، این زمان جهت خیس خوردن گچ ضروری است. در مورد مخلوط هایی که دارای حجم زیادی می باشند، این مدت می تواند حتی تا ۶دقیقه نیز افزایش یابد، در این مرحله، دوغاب گچ و آب، جهت خروج حباب های هوای موجود در آن، دوغاب باید به خوبی هم خورده و یکنواخت گردد.

همزدن، باید به نحوی صورت پذیرد که حباب های هوا از دوغاب، گچ و آب خارج گردد. امروزه مشکل حباب های هوا با استفاده از دستگاه هایی که عمل همزدن دوغاب، گچ و آب را در خلاء انجام می دهند تقریبا به طور کامل حل گردیده است. در روش ریخته گری عمر کوتاه قالب گچی یکی از نقاط ضعف این روش است. این مشکل نیز تا حدودی با استفاده از این دستگاه ها حل شده بدین ترتیب که عمر قالب هایی که عمل همزدن دوغاب، گچ و آب به وسیله این دستگاه ها در خلاء انجام گردیده، دو برابر عمر قالب های معمولی است.

این موضوع بطور خلاصه به دو دلیل است: اولا حباب های هوای موجود در دوغاب گح و آب، با این روش حذف شده و در نتیجه استحکام قالب ها افزایش می یابد. ثانيا استفاده از این دستگاه ها، به دلیل وجود خلاء امکان استفاده از نسبت کمتر آب به گچ را فراهم می آورد. همچنان که ذکر شد یکی دیگر از دلایل همزدن دوغاب گچ و آب ایجاد همگنی و یکنواختی در آن می باشد.

در یک قالب گچی، بخصوص درقالب هایی که در روش ریخته گری مورد استفاده قرار می گیرند، خلل و فرج موجود باید به طور کاملا همگن و یکنواخت منتشر شوند. یک قالب گچی ریخته گری که آب را در قسمت های مختلف خود با سرعت های متفاوت جذب می نماید، باعث ایجاد یک فراورده ریخته گری با ضخامت های مختلف می گردد. بدیهی است که ضخامت های مختلف در یک فراورده به معنی مقادیر متفاوت انقباض بوده و در نتیجه عامل ایجاد تغییر شکل و ترک در فراورده می باشند. عملا در کارخانجات، بسیاری از ترک ها و تغییر شکل ها در فراورده های ریخته گری ناشی از همین عامل می باشد.

به هر صورت، بعد از مرحله همزدن دوغاب گچ و آب باید در محل مربوطه برای ایجاد شکل مورد نظر ریخته شود. این عمل باید در لحظه خاصی انجام شود، یعنی زمانی که ویسکوزیته دوغاب گچ و آب آغاز به افزایش نموده است. در این وضعیت دوغاب، گچ و آب، سطح براق خود را از دست داده و ” کدر ” می گردد. چنانچه عمل ریختن دوغاب گچ قبل از این لحظه انجام شود و یا عمل “ریختن پیش از موعد” صورت پذیرد، گچ در محل رسوب نموده و بنابراین بعد از گیرش سطح زیرین قالب بسیار سخت و متراکم بوده ولی سطح بالایی قالب بسیار متخلخل و سست خواهد بود.

به عبارت دیگر در این شرایط ناهمگنی شدیدی در قالب مشاهده می شود. از طرف دیگر چنانچه عمل ریختن بعد از موعد انجام شود، اگرچه همگنی مناسبی درقالب وجود خواهد داشت ولی حباب های زیادی از هوا در داخل گچ محبوس شده و قالب مملو از سوراخ های سنجاقی خواهد بود. به هرحال باید توجه داشت که برای بدست آوردن قالب هایی یکنواخت در خط تولید نه تنها لازم است که نسبت آب و گچ ثابت باشد، بلکه حتما ضروری است که زمان هم خوردن و ریختن دوغاب گچ نیز یکسان درنظر گرفته شود.

نحوه ساخت قالب گچی ریخته گری
قالب گچی ریخته گری

خشک کردن قالب گچی ریخته گری

بعد از شکل گیری قالب ها و قبل از استفاده از آنها در خط تولید، لازم است مقدار آب اضافی موجود در قالب خارج شود و یا به عبارت دیگر قالب ها خشک گردند استحکام قالب های خشک شده حدود دو برابر استحکام قالب های تَر است. به طور کلی، قالب ها تا درجه حرارت ۷۰ آب تبلور خود را از دست نمی دهند. ولی چنانچه قالب ها در درجه حرارتی بیشتر از حدود ۶۵۹ و بخصوص در محیطی با رطوبت کم خشک گردند عمر آنها به شدت کاسته می شود. مناسب ترین شرایط برای خشک نمودن قالب ها، درجه حرارتی حدود ۴۵ و یا کمتر، و محیطی نسبتا مرطوب (و نه اشباع از رطوبت ) و متلاطم می باشد.

آیا می توان قالب گچی را روی بخاری خشک کرد؟

براساس تجربه ای که قالب سازان در این زمینه کسب کرده اند، توصیه می کنند که نباید قالب را بصورت مستقیم روی بخاری قرار داد، چون بخاری می تواند تا ۴۰درجه دما تولید کند و گچ را پوک می کند، بهتر است که قالب ها را در یک اتاقی قرار دهید که در آن بخاری وجود دارد و دمای اناق ۲۸ تا ۳۵ درجه است، علاوه بر این در این اتاق یک هواکش هم لازم است تا رطوبت حاصل از خشک شدن را خارج کند.

راستی! خوشحال میشیم در  کانال تلگرام   یا پیج اینستاگرام  شهر سفال عضو بشید. 

 
خرید آنلاین انواع گلدان سفالی و سرامیکی از لالجین...
ما را در سایت خرید آنلاین انواع گلدان سفالی و سرامیکی از لالجین دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : شهر سفال ceramicvase بازدید : 68 تاريخ : دوشنبه 5 تير 1402 ساعت: 21:27